Ik liep door een groot verlaten weiland. Om me heen was helemaal niks of niemand te zien. Alleen een grote open plek. Af en toe vlogen er een paar vogels langs maar die waren snel voorbij. En gelijk hadden ze, de hitte werd steeds erger en er leek geen einde aan het weiland te komen. Plots verscheen er in de verte een hutje, misschien hallucineerde ik maar ik besloot het er toch op te wagen. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het hutje een grote oude stal was. Het leek verlaten dus ik liep voorzichtig naar binnen.
Van binnen zag het er al net zo slecht uit als van buiten, wel zag ik dat hij van binnen zeer mooi beschilderd was. Ik liep door op zoek naar wat te drinken want uitgehongerd was ik en ik had vreselijke dorst. De stal was een open ruimte met aan het einde een klein gangetje, toen ik besloot dat ik het gangetje maar in zou lopen sprong daar ineens een lichtje aan. Raar dacht ik want het was hier zo verlaten als wat. Langzaam begon ik te zien wie het licht had aangedaan. Het was geen mens dat viel me al snel op, maar wat was het wel? Bij elke stap die het beest zette leek de schuur er beter uit te gaan zien. Wonderbaarlijk werden alle scheuren in het hout gedicht en leek de verf weer als nieuw.
Toen het beest op zo'n 10 meter afstand was kon ik duidelijk zien wat het was. Het lichaam van een paard en de kop van een vogel. Het zal wel dacht ik en zonder dat ik het doorhad was ik toch wel erg nieuwsgierig geworden en liep ik naar het beest toe. Ik wou het aaien maar op het moment dat ik het zou aanraken was er een flits en voor me stond geen beest meer maar een man. Deze man kende ik, opa riep ik uit en ik rende naar hem toe. Sta stil riep hij, en niet wetend wat er zou gebeuren deed ik maar wat hij zei.
Achter mij leek de vorm van de stal zich te veranderen. Het leek wel op de vorm van een schip. Ik voelde ook dat de grond begon te bewegen, een beetje bang voor wat er gebeurde was ik wel maar ik liet niets merken. Kom mee riep opa en hij liep een trap op van wie ik zeker wist dat die er 5 minuten geleden nog niet stond. Maar er waren wel meer gekke dingen gebeurt vandaag dus ik klom de trap op.
Toen ik op het dek stond zag ik wat er gebeurde, de stal was inderdaad een schip geworden en we dreven op volle zee. Kan jij sturen schreeuwde ik naar mijn opa maar die leek me niet te horen. Voor me zag ik een grote vloedgolf komen die bijna zeker over het schip zou gaan. Ik bedacht me geen moment ,greep het stuur en gaf er een draai aan. Zo'n klein meisje die de boot bestuurde kon niet goed gaan dat wist ik ook wel maar ik zou alles op alles zetten om dit schip en daarbij ons leven te redden. Nog maar een paar seconden en het zou afgelopen zijn.
En toen ging mijn wekker.
Droom jij wel eens?? Laat jou laatste droom achter bij de comments.
Liefs Gaby
p.s. Dit is een lang artikel zonder plaatjes vinden jullie dat vervelend, willen jullie altijd plaatjes.
p.s.2 Ik ga een weekendje weg dus jullie zullen tot zondag alleen artikeltjes van Felina krijgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten