Verhaal

Hey allemaal. Ik was even bezig en begon even met een verhaaltje aan het schrijven. Niks bijzonders, maar ik dacht dat jullie het misschien wel leuk vonden om te lezen.

Ruisende zee. In het zand. Lekker naar de mooie lucht te staren. Het begint lichtgeel, dan lichtgroen, dan lichtblauw en dan pats een flink aantal wolken. Had ik mijn camera nou maar mee genomen. Ik kijk op mijn horloge. Half 12. Ik blijf nog liggen totdat ze me komen ophalen. Ookal lig ik in een cropped top en een donkerblauw broekje. ‘You only life once’ heb ik wel eens iemand horen zeggen. Als ik een mobieltje had zou ik het dit moment op twitter schrijven. Maarja, zo nieuwerwets zijn mijn ouders helaas niet. Ik draai me om en zie mijn moeder staan. ‘Mel, ben je serieus? Het is half 12, we zijn je al een kwartier aan het zoeken!’ en net toen ze het zei kwam mijn vader aangelopen met een boze blik, wat toch te zien is in deze pikzwarte lucht. Ik draai me de andere kant om en graaf met mijn handen in het koude zand. Mijn moeder geeft na 5 minuten op en loopt met mijn vader naar het huisje. Toen het 1 uur was begon ik een beetje bang te worden. Er kwam een groepje jongens aan fietsen dus begon ik terug te lopen. Eenmaal toen ik thuis kwam kreeg ik weer een heerlijke preek over me heen. Geen computer meer voor een maand. Tuurlijk. My parents are the best. Achja. Ik mag niet zeuren hoor, ik heb ze beide nog. Anyway, I’m Melrose and welcome to my life.